آيا تا بحال برايتان پيش آمده است كه در مورد مبتلا شدن فرزندتان به ADHD نگران شويد؟ ما از دويد فلينك ، موسس Eye to Eye و نويسنده كتاب داشتن يك تفكر متفاوت خواستيم تا يك سري توصيه هايي را در مورد نحوه صحبت كردن با كودكان مبتلا به ADHD بيان كند. در اين مقاله، پيشنهادات وي در رابطه با مواردي كه بايد از صحبت كردن در مورد آنها اجتناب كنيم بيان شده است – و مواردي كه بايد به جاي آنها بيان كنيم.1 از 5"من مي دانم كه چه احساسي داريد. من هم در برخي مواقع دچار انحراف و حواس پرتي مي شوم."شما مي خواهيد به كودكتان كمك كنيد تا احساس منزوي بودن كمتري داشته باشد. ولي در غير از شرايطي كه خود شما هم ADHD داشته باشيد، يك اظهار نظري همانند مورد بيان شده در بالا، مي تواند چالش وي در برابر ADHD را بي اهميت نشان بدهد. ممكن است كه وي اين نگراني را داشته باشد كه "اگر مادرم توانسته است با اين شرايط كنار بيايد، چرا من نتوانم اين شرايط را تحمل كنم؟"سعي كنيد به جاي آن بگوييد كه "من نمي دانم كه چه احساسي داريد، ولي به هر نحوي كه بتوانم به شما كمك خواهم كرد." يكي از بهترين روش هاي ممكن عبارت از ايجاد ارتباط مابين فرزندتان و كودكان يا بزرگسالاني مي باشد كه آنها هم به ADHD مبتلا هستند و شرايط وي را به صورت واقعي درك مي كنند. Eye to Eye يك مكان مناسبي براي شروع مي باشد. اين سازمان دانش آموزان را با راهنماها تطبيق مي دهد و داستان هاي فرد اول را در وب سايت هاي خودش بيان مي كند.2 از 5”اين دارو منجر به اصلاح موارد نامناسب در شما خواهد شد."اين نوع صحبت كردن به كودكتان مي گويد كه وي يك مشكلي دارد. و همچنين بيان مي دارد كه وي خودش نمي تواند مشكل موجود را حل كند، مگر اينكه يك چيزي براي "بهبود" خودش مصرف كند. اين نوع اظهار نظر مي تواند چنين برداشتي را در فرد ايجاد كند كه مصرف قرص ها نوعي تقلب مي باشد. همچنين اين مورد مي تواند براي عزت نفس وي هم مضر باشد.بهترين روش موجود عبارت از توصيف كردن داروهاي وي به عنوان يك ابزاري همانند يك گوشي موبايل يا ماشين حساب مي باشد. اين ابزارها به همه ما كمك مي كنند تا وظايف چالش انگيز را مديريت كنيم و در نتيجه مي توانيم بيشترين توانايي ممكن را داشته باشيم. ممكن است شما بگوييد كه "يك سري زمان هايي وجود دارند كه ذهن متراكم شده شما نياز به داشتن يك عملكرد آهسته تر دارد. اين همان كاري است كه داروها براي شما انجام مي دهند."3 از 5"شما مجبور نيستيد به يك فردي بگوييد كه به ADHD مبتلا هستيد."شما با بيان كردن اين مورد كه ADHD موردي مي باشد كه بايد به صورت شخصي نگه داشته شود، اين پيام را انتقال مي دهيد كه اين بيماري يك مورد خجالت آوري است. ولي ADHD بخشي از شرايط كودك شما مي باشد، دقيقا همانند موهاي قهوه اي مجعد و بيضه هاي منحني شكل وي. به فرزندتان بفهمانيد كه بيان كردن شرايط خودش به دوستانش به خودش مرتبط است و در صورتي كه سوالي داشته باشند بايد جواب بدهد. در صورتي كه يك فردي بپرسد كه چرا در برخي مواقع كلاس را ترك مي كند، مي تواند بگويد كه "من در برخي مواقع به پياده روي سريعي مي روم تا برخي از انرژي مربوط به ADHD را بسوزانم، در نتيجه مي توانم به كلاس برگردم و تمركز بهتري داشته باشم." در صورتي كه وي چنين برخوردي داشته باشد، با شرايط سختي مواجه نخواهد شد. ممكن است افراد ديگري هم چنين شرايطي داشته باشند. 4 از 5"در صورتي كه سعي كنيد آرام و متمركز باشيد، در اين صورت تكاليف خودتان را انجام خواهيد داد!"اين مورد شبيه اين است كه به وي بگوييد در صورتيكه سخت تلاش كند و زير آب نفس بكشد، مي تواند براي چند ساعت در زير آب باشد. هيچ مقدار تلاشي منجر به حل شدن مشكل نخواهد شد. در رابطه با كودكان مبتلا به ADHD، راه حل موجود عبارت از پيدا كردن ريشه هاي جايگزين موجود براي هدف مشابه مي باشد. بنابراين سعي كنيد بگوييد كه "اجازه بدهيد كه راه حل بهتري را براي حل مشكل شما پيدا كنم." اين مورد مي تواند به اين معنا باشد كه به كودكتان اجازه مي دهيد كه پياده روي كند و با اسباب بازي ها بازي كند، و در اين شرايط به وي كمك كنيد كه پايتخت هاي كشورها را حفظ كند. يا مي تواند شامل انتقال دادن وي به يك محيط آرامتري باشد كه در آنجا براحتي دچار حواسپرتي نشود.5 از 5"چرا من بايد خودم را تكرار كنم؟"در صورتي كه شما به صورت مكرر به كودك خودتان بگوييد كه بازي كردن در خانه را متوقف كند، بيان كردن اين مورد بيش از يك بار، منجر به تغيير چيزي نخواهد شد.سعي كنيد كه به جاي حرف زدن، واكنش نشان دهيد. شناخت اغلب كودكان مبتلا به ADHD از طريق عمل كردن، بهتر از شناخت آنها از طريق كلمات مي باشد. توپ را از وي بگيريد و بگوييد زماني مي تواند توپ را بگيرد كه بخواهد در بيروزن بازي كنيد. يا در صورتي كه نياز باشد كه كودك شما انرژي دروني اش را تخليه كند، يك وسيله نرم و بي خطري را جايگزين توپ كنيد كه منجر به شكسته شدن لامپ ها نشود. در اين صورت وي شناخت بهتري به دست خواهد آورد و شما هم كمتر اين احساس را خواهيد داشت كه كارتان بي نتيجه مي باشد.

آيا تا بحال برايتان پيش آمده است كه در مورد مبتلا شدن فرزندتان به ADHD نگران شويد؟ ما از دويد فلينك ، موسس Eye to Eye و نويسنده كتاب داشتن يك تفكر متفاوت خواستيم تا يك سري توصيه هايي را در مورد نحوه صحبت كردن با كودكان مبتلا به ADHD بيان كند. در اين مقاله، پيشنهادات وي در رابطه با مواردي كه بايد از صحبت كردن در مورد آنها اجتناب كنيم بيان شده است – و مواردي كه بايد به جاي آنها بيان كنيم.1 از 5"من مي دانم كه چه احساسي داريد. من هم در برخي مواقع دچار انحراف و حواس پرتي مي شوم."شما مي خواهيد به كودكتان كمك كنيد تا احساس منزوي بودن كمتري داشته باشد. ولي در غير از شرايطي كه خود شما هم ADHD داشته باشيد، يك اظهار نظري همانند مورد بيان شده در بالا، مي تواند چالش وي در برابر ADHD را بي اهميت نشان بدهد. ممكن است كه وي اين نگراني را داشته باشد كه "اگر مادرم توانسته است با اين شرايط كنار بيايد، چرا من نتوانم اين شرايط را تحمل كنم؟"سعي كنيد به جاي آن بگوييد كه "من نمي دانم كه چه احساسي داريد، ولي به هر نحوي كه بتوانم به شما كمك خواهم كرد." يكي از بهترين روش هاي ممكن عبارت از ايجاد ارتباط مابين فرزندتان و كودكان يا بزرگسالاني مي باشد كه آنها هم به ADHD مبتلا هستند و شرايط وي را به صورت واقعي درك مي كنند. Eye to Eye يك مكان مناسبي براي شروع مي باشد. اين سازمان دانش آموزان را با راهنماها تطبيق مي دهد و داستان هاي فرد اول را در وب سايت هاي خودش بيان مي كند.2 از 5”اين دارو منجر به اصلاح موارد نامناسب در شما خواهد شد."اين نوع صحبت كردن به كودكتان مي گويد كه وي يك مشكلي دارد. و همچنين بيان مي دارد كه وي خودش نمي تواند مشكل موجود را حل كند، مگر اينكه يك چيزي براي "بهبود" خودش مصرف كند. اين نوع اظهار نظر مي تواند چنين برداشتي را در فرد ايجاد كند كه مصرف قرص ها نوعي تقلب مي باشد. همچنين اين مورد مي تواند براي عزت نفس وي هم مضر باشد.بهترين روش موجود عبارت از توصيف كردن داروهاي وي به عنوان يك ابزاري همانند يك گوشي موبايل يا ماشين حساب مي باشد. اين ابزارها به همه ما كمك مي كنند تا وظايف چالش انگيز را مديريت كنيم و در نتيجه مي توانيم بيشترين توانايي ممكن را داشته باشيم. ممكن است شما بگوييد كه "يك سري زمان هايي وجود دارند كه ذهن متراكم شده شما نياز به داشتن يك عملكرد آهسته تر دارد. اين همان كاري است كه داروها براي شما انجام مي دهند."3 از 5"شما مجبور نيستيد به يك فردي بگوييد كه به ADHD مبتلا هستيد."شما با بيان كردن اين مورد كه ADHD موردي مي باشد كه بايد به صورت شخصي نگه داشته شود، اين پيام را انتقال مي دهيد كه اين بيماري يك مورد خجالت آوري است. ولي ADHD بخشي از شرايط كودك شما مي باشد، دقيقا همانند موهاي قهوه اي مجعد و بيضه هاي منحني شكل وي. به فرزندتان بفهمانيد كه بيان كردن شرايط خودش به دوستانش به خودش مرتبط است و در صورتي كه سوالي داشته باشند بايد جواب بدهد. در صورتي كه يك فردي بپرسد كه چرا در برخي مواقع كلاس را ترك مي كند، مي تواند بگويد كه "من در برخي مواقع به پياده روي سريعي مي روم تا برخي از انرژي مربوط به ADHD را بسوزانم، در نتيجه مي توانم به كلاس برگردم و تمركز بهتري داشته باشم." در صورتي كه وي چنين برخوردي داشته باشد، با شرايط سختي مواجه نخواهد شد. ممكن است افراد ديگري هم چنين شرايطي داشته باشند. 4 از 5"در صورتي كه سعي كنيد آرام و متمركز باشيد، در اين صورت تكاليف خودتان را انجام خواهيد داد!"اين مورد شبيه اين است كه به وي بگوييد در صورتيكه سخت تلاش كند و زير آب نفس بكشد، مي تواند براي چند ساعت در زير آب باشد. هيچ مقدار تلاشي منجر به حل شدن مشكل نخواهد شد. در رابطه با كودكان مبتلا به ADHD، راه حل موجود عبارت از پيدا كردن ريشه هاي جايگزين موجود براي هدف مشابه مي باشد. بنابراين سعي كنيد بگوييد كه "اجازه بدهيد كه راه حل بهتري را براي حل مشكل شما پيدا كنم." اين مورد مي تواند به اين معنا باشد كه به كودكتان اجازه مي دهيد كه پياده روي كند و با اسباب بازي ها بازي كند، و در اين شرايط به وي كمك كنيد كه پايتخت هاي كشورها را حفظ كند. يا مي تواند شامل انتقال دادن وي به يك محيط آرامتري باشد كه در آنجا براحتي دچار حواسپرتي نشود.5 از 5"چرا من بايد خودم را تكرار كنم؟"در صورتي كه شما به صورت مكرر به كودك خودتان بگوييد كه بازي كردن در خانه را متوقف كند، بيان كردن اين مورد بيش از يك بار، منجر به تغيير چيزي نخواهد شد.سعي كنيد كه به جاي حرف زدن، واكنش نشان دهيد. شناخت اغلب كودكان مبتلا به ADHD از طريق عمل كردن، بهتر از شناخت آنها از طريق كلمات مي باشد. توپ را از وي بگيريد و بگوييد زماني مي تواند توپ را بگيرد كه بخواهد در بيروزن بازي كنيد. يا در صورتي كه نياز باشد كه كودك شما انرژي دروني اش را تخليه كند، يك وسيله نرم و بي خطري را جايگزين توپ كنيد كه منجر به شكسته شدن لامپ ها نشود. در اين صورت وي شناخت بهتري به دست خواهد آورد و شما هم كمتر اين احساس را خواهيد داشت كه كارتان بي نتيجه مي باشد.