عزت نفس برابراست با اینکه بتوانیم یک تصویر مثبت از خود ایجاد کنیم. بنابراین مهم است که به عنوان والدین به کودک خود در ایجاد تصویر مثبت کمک کنید. در زیر قدم هایی است که شما می توانید به فرزندتان در داشتن تصویر بهتری از خود کمک کنید:

۱- به فرزندتان بیاموزید که به جای اینکه بگوید من اینو می خوام بگوید من این را دوست دارم. در واقع به جای بیان خواسته ها علایق خود را بیان کند. برای کودکتانن توضیح دهید که قرار نیست هر چیزی که او می خواهد برای او فراهم کنند و نباید حتی از این مسئله عصبانی شود، او را تشویق کنید تا بتواند خشم و عصبانیت خود را کنترل کند شما می توانید این کار را با تعیین یک الگوی خوب برای آنها و تقویت آنها رفتارشان زمانی که آنها ناراحتی خود را از یک موقعیت به جای عصبانی شدن به شکل منطقی نشان می دهند، انجام دهید.

۲- آنها را تشویق کنید که خواسته های خخود را به صورت شفاف و واضح بیان کنید. البته برای آنها توضیح دهید که هیچ ضمانتی وجود ندارد که آنها به این خواسته ها می رسند ولی در هر صورت شما باید آنها را تشویق کنید که خواسته های خود را بیان کنند.

۳- اجازه بدهید کودکتانن بدانند انها مسئول تمام احساسات و اتفاقاتی هستند که تجربه می کنند در حالیکه آنها مسئول احساسات دیگران نیستند. کودکتان را بخاطر احساسی که خودتان دارید سرزنش نکنید.

۴- کودکتان را تشویق کنید تا به سرگرمی ها و تفریحاتی که می تواند به صورت مستقل انجام دهد و علاقه دارد بپردازد.

۵- اجازه دهید کودکانتان خودشان به تنهایی اختلافشان با خواهر و برادرها و یا دوستانشان حل کنند.

۶- به کودکتان کمک کنید تا آستانه تحمل خود را بالا ببرد و به او بیاموزید که برخی چیزها ممکن است آزار دهندده باشند اما آسیبی به انسان نمی زنند. به کودکتان کمک کنید تا با استفاده از جملات مثبت نسبت به خود و تکرار انها در ذهن مشکلاتش را حل کند و مثلا مشکلات نمی توانند به من آسیب برسانند و قدرت من از آنها بیشتر است. و اگر من از پس این مشکل بر بیایم می توانم ماهیچه های احساسی بسازم. «اگر کودکتان در برقراری ارتباط با دیگر کودکان دچار مشکل است به بخش کسی با من بازی نمی کند مراجعه کنید.

۷- به کودکتان کمک کنید تا بر روی نقاط قوت خود تمرکز کند و این نقاط قوت را همواره به آنها یادآوری کنید.

۸- کودکتانن را تشویق کنید تا همانگونه با دوستانش رفتار کند که دوست دارد دوستانش با او رفتار کنند.

۹- به کودکتان بیاموزید که همواره راه حل های جایگزین وجود دارد و همیشه تنها یک راه حل نیست که باعث رسیدن به رضایت و حل مشکل می شود به او بیاموزید که یک مشکل را از زوایای مختلف ببیند. کودکی که تنها یک دوست دارد و ان را از دست می دهد تنها می شود. ولی کودکی که دوستان بسیاری دارد زمانی که شما فکر می کند تنها یک راه حل برای مشکل وجود دارد. خود را برای راضی شدن و خشنود شدن محدود کرده اید. هر چقدر شما بیشتر به کودکتان بیاموزید که به دنبال راه حل های مختلف باشد احتمال اینکه او در نهایت به رضایت و شادکامی برسد را افزایش داده اید.

۱۰- با کودکتان بخندید و او را تشویق کنید که به خودش نیز بخندد. افرادی که خود را بیش از حد جدی می گیرند به طور یقین لذت کمتری از زندگی می برند. داشتن حس شوخ طبعی و نگرش طنز آمیز به مسائل زندگی یکی از عناصر اصلی برای افزایش لذت و خشی در زندگی است.

منبع:کانون مشاوران ایران-چگونگی ایجاد تصویر مثبت در کودک و نوجوان

آیا فرزند شما مدام از شرایط موجود شکایت می کند؟ یک جای کار همیشه می لنگد بی توجه به اینکه شما چقدر در خانه تان تلاش می کنید. از غذایی که برای ناهار آماده کرده اید تا مدرسه وحشتناکی که کودکتان را به آن فرستاده اید، از قوانین ناعادلانه این که در خانه تان اجرا می کنید و تا هر چیزی که در میان است و در خانه اتفاق می افتد. اگر شما مانند اکثر پدر و مادرها هستید سعی می کنید به کودکتان بفهمانید که شرایط آن قدرها هم که او فکر می کند وحشتناک نیست. شما احتمالا بارها سعی کرده اید او را قانع کنید، قوانین خانه را برای او توضیح داده اید و سعی کرده اید به صورت منطقی او را توجیه کنید. از مواضعتان دفاع کرده اید تا بتوانید شرایط را بهبود بخشید.

بسیاری از پدر و مادرها دوست دارند که فرزندانشان بتوانند با آنها به راحتی صحبت کنند. آنها خود را به گونه ای نشان می دهند که آماده شنیدین نظرات مخالف هستند و اگر فرزندشان درباره مسئله خاصی احساس بی عدالتی می کند بتواند آزادانه با آنها صحبت کند و مشکل خود را در میان بگذارد. آنها فرزندانشان را تشویق می کنند که آزادانه عقاید خود را بیان کنند و از این مسئله احساس ترس و یا نگرانی نداشته باشند اما زمانی که این نارضایتی ها و شکایات تقریبا کل روز شما را می گیرد شما چه واکنشی نشان می دهید. چگونه می توانید این نارضایتی ها را محدود کرده و کاهش دهید؟

پاسخ به این سوال آسان تر از چیزی است که فکرش را بکنید.
۱- سعی کنید چیزی فراتر از مشکل را ببینید.
سعی کنید مسئله ای که فرزند شما نسبت به آن احساس نارضایتی می کند را به خوبی بشناسید آن را بررسی کنید و ریشه ی اصلی مشکل را بیابد. بررسی کردن مشکل و صحبت کردن با فرزندتان گاهی ممکن است حتی به درگیری و کشمکش بیانجامد. اما در این شرایط سعی کنید تمرکز خود را بر روی احساسات فرزندتان قرار دهید تا اینکه بخواهید سریعا به دنبال راه حل باشید و از موضع مقابل دفاع کنید. مثلا اگر کودکتان با معلم خود در مدرسه مشکل دارد به او بگویید شنیده ایم که مدتی است راجع به این مسئله ناراحتی آیا فکر می کنی نیاز به استراحت داری یا امیدواری که این مشکل را حل کنی؟ گاهی اوقات همین که فرزندتان بتواند به راحتی و آزادانه راجع به احساساتش صحبت کند و محدوودیتی در اینن کار نداشته باشد خود بخش زیادی از مشکل را حل می کند. یکی از مزیت های این روش این است که به فرندتان کمک می کند که بیاموزد چگونه باید به صورتی موثرتر به چالش ها و مشکلاتی که با آن روبه رو می شود پاسخ دهد.

عادلانه نیست! چگونه به این افکار کودکان پایان دهیم
گاهی شما به یک “نفس راحت کشیدن” نیاز دارید، اگر مجبور هستید تمام روز را به شنیدن غر و لند های کودک بگذرانید زمان خاصی را برای شنیدن اعتراضات اختصاص دهید. برای ان کار شما می توانید زمان مشخص را برای شنیدن نارضایتی و اعتراضات فرزندتان اختصاص دهید و دیگر مجبور نیستید که تمام طول روز نارضایتی های او را بشنوید. این مسئله را جیمز لمان در کتاب مشکلات تغییر شکل یافته بیان می کند. هر روز زمان مشخص را اختصاص دهید مثلا ده دقیقه بعد از شام فرزند شما فرصت دارد که درباره هر چیزی که معترض است و یا ناراضی دارد، با شما صحبت کند، بنابراین تنها زمانی که او بتواند اعتراض کند در همین زمان مشخص است که برای او تعیین کرده اید و اگر در زمانی غیر از این در طول روز شروع به شکایت کردن و نارضایتی کرد به او یادآوری کنید که الان زمانش نیست و نمی تواند اعتراض کند. هم چنین اگر او نارضایتی های خود را تا زمان مشخص شده فراموش می کند به او کاغذ و خودکاری بدهید تا آنها را یادداشت کند. برای بچه های کوچکتر مثلا نیز می توانید کوپن اعتراض تهیه کنید مثلا سه یا چهار کوپن در روز و اگر آنها کوپن اعتراض خود را در یک روز تمام کردند دیگر نمی توانند اعتراض کنندو بایستی تا روز بعد صبر کنند.

منبع:کانون مشاوران ایران-مدیریت شکایت کردن و غر زدن در بچه ها

ممکن است به عنوان یک معلم، مربی و یا والد با مسایلی مانند دقت، تمرکز، حافظه و یا سایر مولفه هایی که همگی به نوعی با روانشناسی یادگیری مرتبط هستند، سر و کار داشته باشید.

در بسیاری از موارد در کلاس های درس شاهد دانش آموزانی هستیم که به درستی یاد نمی گیرند، فراموش کارند و یا به اندازه ی کافی دقت ندارند.

بسیاری از افراد ممکن است در چنین شرایطی از روش های غیر موثر مانند تنبیه، تهدید، سرزنش، توبیخ و یا سوال بی فایده ی ” چرا درس نمی خوانی؟” یا ” چرا یاد نمی گیری؟” استفاده کنند.

در شرایط مشابه، افراد حرفه ای ممکن است به این سوال اساسی فکر کنند که ” چگونه می توان مسایل مربوط به یادگیری، حافظه، تمرکز و یا سایر مشکلات موجود را به نحو موثری حل کرد؟”

روانشناسی یادگیری به منظور افزایش تمرکز
اگر شما نیز از این دسته افراد هستید و تمایل دارید تا راه حل های مناسب افزایش دقت و تمرکز حواس در دانش آموزان را یاد بگیرید، ادامه ی مطلب می تواند برای تان مفید باشد.

لیستی تهیه کنید و کار های مربوط به هر روز را یادداشت کنید.
اگر چه ممکن است این راهکار بی اندازه ساده به نظر برسد اما به همان میزان نیز کاربردی و مفید است.

دانش آموزان به ویژه در دوره ی دبستان، دارای تفکر عینی هستند. بنابراین مشاهده ی آنچه باید انجام دهند به طور روشن و واضح، به آن ها کمک می کند تا انتظارات شما را بهتر برآورده کنند.

۲- زمان استراحت در نظر بگیرید.
از آنجا که خستگی زیاد موجب عدم تمرکز است، در نظر گرفتن زمان استراحت می تواند به شما کمک کند تا به عنوان یک مربی، کلاس را بهتر مدیریت کنید و دانش آموزانی حواس جمع تر داشته باشید.

این روش در ارتباط والدین با کودک نیز کاملا موثر است. به عنوان مثال در صورتی که می خواهید در مورد تمیز کردن اتاق با فرزندتان صحبت کنید، باید زمانی را انتخاب کنید که او برای شنیدن صحبت های تان انرژِی دارد و بی اندازه خسته نیست.

۳-خلاق باشید و از تکرار بپرهیزید.
بیان مطالب تکراری می تواند برای هر کسی کلافه کننده باشد و این موضوع کودکان را بیشتر آزار می دهد.

دانش آموزان عموما معلمانی را می پسندند که خلاق هستند و از روش های مختلفی در تدریس بهره می برند.

بنابراین این موضوع را مد نظر داشته باشید.

لازم است بدانید که نه تنها در انتقال مطالب درسی بلکه در برقراری ارتباط با دانش آموزنیزتکرار دایمی یک مساله می تواند منجر به مقاومت و عدم تغییر شود.

اگر شما دایما در مورد ضرورت نظم توضیح دهید، دانش آموز نسبت به حرف های تان مقاوم می شود و تغییری در رفتار او نخواهید دید.

روانشناسی یادگیری روش تمرکز و دقت در مطالعه
۴-روانشناسی یادگیری صحیح نشستن را تشویق می کند.
نحوه‌ی نشستن بر تمرکز حواس موثّر است. بنابراین مراقب باشید که دانش‌آموز در هنگام ارائه‌ی درس و … سرش را به حالت خوابیده روی میز نگذارد و صاف و درست بنشیند.

۵-آیا نیازهای اولیه تامین می شود؟
کمبود خواب، گرسنگی و تشنگی از جمله اولیه ترین مسایلی هستند که یادگیری را تحت تاثیر قرار می دهند.

بررسی کنید که دانش آموزان از این جهت مشکلی نداشته باشند چرا که مغزدر درجه ی اول به بقای خود فکر می کند و پس از آن به یادگیری.

منبع:کانون مشاوران ایران-روانشناسی یادگیری

رفتار با کودک بیش فعال چگونه است؟ مهم ترین نکات فرزندپروری کودک بیش فعال؟ عاقبت بچه های بیش فعال چیست؟ زندگی با کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی یا کمبود توجه و تمرکز (ADD و یا ADHD) می تواند ملال آور و ناراحت کننده باشد، اما به عنوان والدین کارهای زیادی وجود دارد که می توانید برای کمک به کنترل و کاهش علائم انجام دهید. با کمک به کودکتان، نشان می دهید که می تواند به چالش های روزمره غلبه کرده و انرژی خود را در عرصه های مثبت بگذارد تا آرامش بیشتری به خانواده به ارمغان بیاورد.

خصوصیات بچه های بیش فعال
کودکان مبتلا به ADHD عموما نقص در عملکرد اجرایی دارند، این علائم شامل موارد زیر می باشد:

توانایی فکر کردن و برنامه ریزی را از دست میدهد.
نمی تواند برنامه های خود را سازمان دهی کند.
کنترل آگاهانه و به اتمام رساندن کارها را ندارد.
این بدین معنی است که شما بایستی به عنوان مدیر بالای سر او بایستید تا بتواند تا زمانی که کودک شما به تدریج مهارت های اجرایی خود را بدست بیاورد.
اگرچه علائم و نشانه های ADHD می تواند چیزی جز خشم و ناراحتی نباشد، اما مهم است به یاد داشته باشید که کودکان مبتلا به ADHD که شما را نادیده می گیرند، اذیت می کنند و باعث سرافکندگی شما می شوند، آگاهانه این کارها را انجام نمی دهند. کودکانی با اختلال ADHD می خواهند بدون سر و صدا یکجا بنشینند، آنها می خواهند اتاق های خود را تمیز و مرتب کنند، آنها می خواهند که هر کاری را که والدینشان به آنها می گویند را انجام دهند اما نمی دانند چگونه باید همه این کارها را بکنند. اگر شما این مساله را به ذهنتان بسپارید که همان اندازه که برای شما داشتن کودک مبتلا به ADHDملال آور و طاقت فرسات، برای خود کودک نیز ملال آور است، نشان دادن عکس العمل به شیوه های مثبت تر و حمایت گرانه تر خیلی آسان تر خواهد بود.

ADHD و خانواده شما
قبل از این که بتوانید والدینی موفق در نگهداری کودکی با اختلال ADHD بشوید، لازم است اثرات نشانه ها و علائم کودکتان را بر خانواده در مجموع بدانید. کودکان با اختلال ADHD مجموعه ای از علائم و رفتارهایی را از خود نشان می دهند که می تواند زندگی خانوادگی را مختل کند. آنها اغلب دستورالعمل های والدین را نمی شوند، بنابراین، از این دستورالعمل ها اطاعت هم نمی کنند. آنها بی سازمان بوده و به راحتی حواسشان پرت می شود که باعث معطل شدن و منتظر ماندن اعضای خانواده می شوند و یا اینکه پروزه های را شروع می کنند و یادشان می رود که آنها را به اتمام برسانند- چه برسد به اینکه بخواهند بعد از انجام کار تمیزکاری کنند. کودکانی با مسائل تکانشی اغلب مکالمات را قطع می کنند، در زمان های نامناسب خواستار توجه می شوند و قبل از اینکه فکر کنند صحبت می کنند که باعث می شود چیزهای ناخوشایند و یا خجالت آور بگویند. معمولا بردن آنها به رختخواب و خواباندنشان کاری سخت است. کودکان بیش فعال ممکن است اسباب و واثاثیه خانه را تخریب کرده و یا حتی کارهایی انجام دهند که سلامت جسمی آنها را به خطر بیندازد.

به علت این رفتارها، خواهر و برادر های کودکانی با اختلال ADHD با چالش های زیادی روبرو هستند. به خواسته های آنها کمتر از خواسته های کودک ADHD توجه می شود. ممکن است زمانی که آنها مرتکب اشتباه می شوند، به شدت مجازات شوندو اینکه ممکن است موفقیت آنها کمتر جشن گرفته شده و یا به بعد موکول شود. ممکن است آنها به عنوان دستیار والدین به کار گرفته شوند- و اگر خواهر و یا برادر مبتلا به ADHD که تحت نظر آنها بود، بد رفتاری کند، اینها مورد سرزنش قرار می گیرند. در نتیجه، خواهر و برادر یک کودک مبتلا به ADHD ممکن است به جای عشق و علاقه به کودک، از خود حسادت و خشم نشان دهد.

نیاز به کنترل و نظارت بر یک کودک مبتلا به ADHD می تواند هم به صورت فیزیکی و هم به صورت ذهنی خسته کننده باشد. ناتوانی کودک شما برای شنیدن می تواند منجر به خستگی شود و این خستگی نیز به خشم منتهی شود- در پی احساس گناه از عصبانی بودن از کودکتان. رفتار کودک شما می تواند شما را مضطرب و پر از استرس کند. اگر تفاوت اساسی بین شخصیت شما و کودکتان که از ADHD رنج می برد، وجود داشته باشد، پذیرش رفتار آنها برای شما بسیار سخت خواهد بود. به منظور مقابله با چالش های بزرگ کردن یک کودک مبتلا به ADHD شما بایستی قادر به هدایت ترکیبی از دلسوزی و مداومت باشید. زندگی در خانه ای که هم عشق و هم ساختار عرضه می کند، بهترین چیز برای کودک و یا نوجوانی است که در حال یادگیری مدیریت ADHD است.

توصیه شماره یک به والدین کودکان ADHD:

دید مثبت و تندرستی خود را حفظ کنید. به عنوان یک والدین، شما زمینه را برای سلامتی جسمانی و عاطفی کودکتان فراهم می کنید. شما بر بسیاری از عواملی که می تواند به طور مثبت بر علائم اختلال کودکتان تاثیرگذار باشند، کنترل دارید.

– حفظ نگرش مثبت.بهترین دارایی برای کمک به کودک شما برای مقابله با چالش های ADHD نگرش مثبت تر و احساس همدردی است. زمانی که شما آرام هستید و تمرکز دارید، شما احتمالا توانایی بیشتری برای ارتباط برقرار کردن با کودکتان دارید که به او کمک می کند او نیز آرامش پیدا کرده و بتواند تمرکز کند.

– موارد را در چشم انداز نگه دارید. به یاد داشته باشید که رفتار کودک شما به خاطر اختلال است. اغلب اوقات عمدی نیست. به حس شوخ طبعی خود ادامه دهید. آنچه که امروز شرم آور است، ممکن است ده سال بعد یک داستان خنده دار خانوادگی باشد.

– چیزهای کوچک را بزرگ نکنید و مصالحه جو باشید.یک کار انجام نشده زمانی که کودکتان دو کار دیگر را به همراه تکالیف مدرسه به اتمام رسانده باشد، مساله ی چندان مهمی نیست. اگر شما کمال گرا هستید، نه تنها دائما ناراضی خواهید بود بلکه همچنین انتظارات نا ممکن برای کودک مبتلا به ADHD خود ایجاد خواهید کرد.

– کودک خودتان را باور داشته باشید.در مورد هر چیزی که در رابطه با کودک شما می تواند مثبت، ارزشمند و یا منحصر بفرد باشد فکر کنید و یا لیستی از اینها را تهیه کنید. اعتماد کنید که کوکتان می تواند یاد بگیرد، تغییر کند، بزرگ و بالغ شود، و به موفقیت دست پیدا کند. به این اعتماد فکر کنید و به عنوان یک کار روزانه موقع مسواک زدن و یا درست کردن قهوه تان این کار را انجام دهید.

خود مراقبتی

به عنوان الگو و مهم ترین منبع ثدرت کودکتان، ضروری است که شما زندگی سالمی داشته باشید. اگر شما بیش از حد خسته باشید و یا به سادگی از کوره در بروید، ممکن است خطر از دست دادن ساختار و حمایتی را که به دقت برای کودک مبتلا به ADHD خود در نظر گرفته بودید را به جان بخرید.

منبع:کانون مشاوران ایران-رفتار با کودک بیش فعال

تاثیرات لبخند زدن، فواید شگفت انگیز لبخند زدن

مطمئننا شما هم متوجه شده اید که زمانی که لبخند می زنید چهره شاداب تر و زیباتری دارید، اکثر آدم ها جذب افرادی می شوند که خوشرو و لبخند به لب هستند و با آن ها ارتباط بیشتری می گیرند، لبخند زدن یکی از مهم ترین اصول بر برقراری روابط اجتماعی موثر با دیگران می باشد، لبخند زدن باعث می شود تا آستانه تحمل و صبر شما افزایش یابد و از فشارهای روانی کاسته شود. با آگاهی از این مسائل می توانید اضطراب و استرس خود را کاهش دهید و به خوبی آن را مدیریت کنید.

لبخند زدن فواید و تاثیرات بسیاری دارد که در ادامه این مقاله به مهم ترین آن ها اشاره می کنیم.

تاثیرات لبخند زدن بر مغز
امروزه مشکلات بسیاری وجود دارد که باعث می شوند در بیشتر اوقات افراد لبخند زدن را فراموش کنند، به طور میانگین بزرگسالان روزانه ۲۰ مرتبه لبخند می زنند در حالی که کودکان چهارصد مرتبه در روز این کار را انجام می دهند.

لبخند زدن باعث می شود تا پیام رسان عصبی در مغز فعال شود و هورمون های اندروفین، سروتونین، دوپامین در مغز ترشح شود و شادی و نشاط را در فرد به وجود آورد.

این هورمون ها به صورت مسکن طبیعی برای مغز عمل می کنند، هورمون های شادی آور باعث آرام شدن بدن می شوند و همچنین افسردگی و خطر ابتلا به بیماری های روانی را کاهش می دهند، اگر تمایل دارید این هورمون ها در بدن شما افزایش یابد باید طریقه شاد بودن و شاد زندگی کردن را فرا بگیرید.

ایجاد حس خوشبختی
زمانی که فرد لبخند می زند برای لحظه ای احساس خوشبختی و شادی می کند در واقع خوشبختی و حس خوب باعث می شود شخص لبخند بزند و در این صورت چرخه مثبت در زندگی او ایجاد می شود، اگر در زمان ناراحتی و اندوه حتی به طور مصنوعی لبخند بزنید بر روی حس و حال شما تاثیر مثبت خواهد گذاشت.

تاثیرات لبخند زدن، جذب کردن دیگران به سمت خود
لبخند زدن باعث می شود تا فردی مهربان و خوش برخورد به نظر برسید ودیگران را به سمت خودتان جذب کنید، زیرا بیشتر انسان ها به سمت کسانی جذب می شوند که همیشه لبخند به لب دارند، لبخند زدن باعث می شود تا انرژی مثبت به افراد انتقال یابد، یکی از مهم ترین اصول مهارت های ارتباط بین فردی می باشد.

برای این که دیگران به سمت خود جذب کنید، باید مهارت های ارتباطی را به خوبی بیاموزید تا ارتباط خوبی با دیگران داشته باشید.

تاثیرات لبخند زدن،تنظیم ضربان قلب و درمان استرس
لبخند زدن در دراز مدت باعث می شود تا ضربان قلب در حالت طبیعی نگه داشته شود و استرس فرد درمان شود، حتی لبخند زدن از روی اجبار باعث می شود تا فشار خون و ضربان قلب به طور چشم گیری تنظیم شود، علاوه بر این، برای کاهش استرس راه های زیادی وجود دارد که می توان آن ها را انجام داد.

تاثیرات لبخند زدن، تقویت سیستم ایمنی
با لبخند زدن می توانید بسیاری از بیماری ها را از خود دور نمایید، بیماری هایی مانند سرطان آرتروز و دیابت و بیماری های که به سیستم ایمنی ارتباط دارد با لبخند زدن در دراز مدت کاهش می یابد و سیستم ایمنی بدن تقویت می شود.

بر اساس نظر محققان لبخند زدن باعث می شود تا سیستم ایمنی بدن تقویت شود، زمانی که فرد احساس خوشحالی و شادابی می کند، میزان تولید هورمون کورتیزول کاهش می یابد، زیرا این هورمون باعث تقویت سیستم ایمنی بدن می شود.

تاثیرات لبخند زدن
تاثیرات لبخند زدن، افزایش طول عمر
یکی دیگر از اثراتی که لبخند زدن بر بدن می گذارد افزایش طول عمر است، به طول کلی لبخند زدن و شاد بودن باعث افزایش طول عمر می شود و از بسیاری از بیماری ها جلوگیری می کند.

بر اساس نظر محققان افرادی که احساس شادی و خوشبختی می کنند عمر طولانی تری نسبت به بقیه دارند و افرادی که دید و نظر مثبتی نسبت به زندگی و اطرافیان دارند عمر طولانی تری خواهند داشت.

منبع:کانون مشاوران ایران-تاثیرات لبخند زدن

آگاهی از چند روش تربیتی

قبل از هر چیز لازم است که در مورد روش های تربیتی توضیحاتی ارائه گردد، که والدین بنا به امکانات، ارزش های نظام خانواده، محدودیت های اجتماعی و … می توانند از این روش ها به دلخواه برای تربیت فرزندان خود استفاده کنند، به طور خلاصه این روش ها را مورد بررسی قرار می دهیم.

روش گینات
روش گوردن
روش درایکورز
روش بکر
روش گینات
این روش که هدف آن آگاهی کودک از احساساتش در برابر اعضای خانواده است. از طریق بحث آزاد می توان به چنین هدفی رسید. در این روش اصولی وجود دارد که رعایت آن ها جهت تربیت کودکی ، مسئول ضرورت تام دارد.
اصل اول: پیام ارسال شده باید حاکی از احترام و توجه به کودک باشد، بدین معنی که در آن صداقت و احترام متقابل رعایت شود.
اصل دوم: پیامی که والدین برای کودکان می فرستند، باید نحوه انجام ار را دقیقا مشخص کند و ابهامی در آن موجود نباشد این پیام باید حاکی از عمل و فعالیت باشد. مثال (زهرا تلویزیون را نگاه نکن به جایش به رادیو گوش بده).
اصل سوم: والدین باید فعالیت و عمل کودک را مورد تشویق و نکوهش قرار دهند و به خصیصه شخصیتی او در این مورد توجه نکنند و مثلا گفته شود (لیلا تو چقدر ظرف ها را تمیز شسته ای و نگویند لیلا تو دختر خوبی هستی).
اصل چهارم: والدین در صورت احساس نگرانی از جانب کودکان، باید فورا و بدون احساس گناه موضوع را با کودک در میان بگذارند و به بحث و بررسی آن بپردازند.
اصل پنجم: مسئولیت یاد گرفتنی و عاملی درونی است و به مرور زمان آموخته می شود. طرز تلقی و رفتار والدین با کودک در مسئول به بار آمدن کودک نقش بسزائی دارد.
اصل ششم: در داخل خانواده باید بین افراد خانواده رابطه حسنه و آزاد برقرار باشد و تمام افراد خانواده بتوانند آزادانه عقاید خود را با دیگران در میان بگذارند، برخی مسائل خصوصی بین پدر و مادر موجود است که اطلاع از آنها برای کودک ضرورتی ندارد و نباید با کودک مطرح شود.
اصل هفتم: از کاربرد کلمه «اگر» خود داری شود. اگر حاکی از وجود شک و تردی در توانایی کودک است . در رفتار خود با کودکان نباید مشروط بود، بلکه باید به طور قاطع مسائل ضروری با کودک مطرح شوند.
اصل هشتم: منابع ایجاد نگرانی در کودک بیشمارند، باید علل نگرانی کودکان کشف شود و برای آنها اقدامات مقتضی به عمل آید.
اصل نهم: در آموزش مسائل جنسی، باید کودکان را با واقعیت مواجه کرد و مسائل را به طور جدی مطرح کرد. حتی قبل از تولد کودک دوم باید کودک اول آماده پذیرش ان شود. مثلا به کودک اول گفته شود به زودی خواهر یا برادری در خانواده متولدخواهد شد و همان طور که تو را دوست داریم او را نیز دوست خواهیم داشت.
اصل دهم: حسادت کودکان در خانواده باید به طور مناسب مورد بررسی قرار گیرد وگرنه رفتارهای نامناسبی نظیر خیس کردن رختخواب، راه رفتن در خواب، تعارض را موجب خواهد شد.
روش گوردن:
ایجاد رابطه و تفاهم بین والدین و کودکان، هسته اصلی نظریه گوردن را تشکلیل می دهد. والدین باید احساسات کودکان را با دقت درک کنند و کودک را تشویق کنند تا درباره عواطف و احساساتش صحبت کند، والدین نیز در بین عقاید و افکار و احساسات خود بهتر است حتی الامکان به طور آشکار بحث کنند زیرا پوشیده نگه داشتن عقاید و احساسات اعضای خانواده از یکدیگر به تشدید تعارض و ناراحتی ها کمک می کند.
در ارتباط کودک با والدین گوش دادن فعال از اهمیت خاصی برخوردار است. والدین باید قرا گیرند که به گفتار کودکشان فعالانه گوش دهند، پیام های ارسالی باید حاکی از صداقت و محبت به یکدیگر باشد، مذمت کردن کودکان به خاطر اشتباهشان کار پسندیده ای نیست. در ارتباط با کودک توصیه می شود که از پیام (من) به جای پیام (تو) استفاده شود.
والدین باید اعتماد کودک را جلب کنند و به طریقی با کودک رفتار کنند که در آن کسی بازنده نشود، همچنین گوردن معتقد است که با تغییر محیط ، می توان در رفتار کودک تغییراتی را به وجود آورد. روش گوردن در خانواده هایی که از آزادی زیادی در روابط افراد حکم فرماست با موفقیت بیشتری اجرا می شود. در مقابل در خانواده هایی که با روابط پدرسالاری، اجرای این روش زیاد موفقیت آمیز نیست. این روش در صورتی موفق است که از سنین اولیه درباره کودکان به مرحله اجرا درآید.
در روش گوردن به توانایی های فکری و تصمیم گیری کودکان بیش از حد اعتماد می شود و به آن ها آزادی زیاد اعطا می شود.

روش درایکوز
الف- کودک به محبت و پذیرش و تائید والدین نیاز دارد و ارضای این نیازها در تکوین شخصیت او موثر است. والدین باید نشان دهند که به کودک علاقه مندند و به او محبت دارند، کودک همچنین نیازهای اساسی دارد که اگر به طور مقبول و اجتماع پسندی آنها ارضا نگردد، به ایجاد خواسته ها و رفتارهای نامناسب در کودک خواهد شد.
ب- (درایکوز) با تاکید بر عقاید(آدلر) انسان را موجود اجتماعی می داند و مقتقد است که مشکلات انسان زائیده ارتباطات نامناسب اوست و باید مشکلات در انجمن خانوادگی حل و فصل شوند.
پ- هر کودک فردیت مخصوص به خود را دارد و مقایسه کودکان با یکدیگر و ایجاد رقابت های نامعقول بین آن ها صحیح به نظر نمی رسد.
ت- به توانایی کودک برای انجام کار باید اطمینان و اعتماد داشت و به پرورش اعتماد به نفس کودک اقدام کرد. همچنین کودک باید به خاطر کارهای مناسبی که انجام می دهد مورد توجه و تشویق قرار گیرد، برای ایجاد اعتماد به نفس، بهتر است که یادگیری ها و پیشرفت های کودکان گام به گام انجام پذیرد.
ث- چون کودک معنی رفتارهای کلامی و غیرکلامی را به خوبی تشخیص می دهند، والدین باید از هر گونه تظاهر خودداری کنند و سعی کنند در مقابل کودک رفتار واقعی خود را نشان دهند.
ج) چون تشویق در فرم گیری رفتار جدید کودک موثر است همیشه می توان رفتار مثبتی را در کودک جستجو و پیدا کرد و از آن به عنوان عامل مشوق و تقویت کنند رفتارهای مورد نظر استفاده کرد.مشاوره تربیتی کودک

منبع:کانون مشاوران ایران-آگاهی از چند روش تربیتی

افسردگی در جامعه اکنون از حدود پنج درصد به یازده درصد افزایش یافته است.

اگر ما اقدامات لازم را انجام ندهیم، در سال های آینده شاهد افزایش خودکشی خواهیم بود.

درصد زیادی از جمعیت در کشور دارای یک سندرم روانشناختی هستند و نود تا نود و پنج درصد علل خودکشی مشکلات روانی است.

مسائل اجتماعی می تواند سبب مشکلات روحی در افراد شود و بر نیاز به یک محیط اجتماعی با امید، سرزندگی و تنوع برای کاهش میزان خودکشی تأکید کرد.

در همه جوامع عوامل خودکشی وجود دارد و نود تا نود و پنج درصد علت خودکشی یک مشکل روانشناختی است و شایعترین علت افسردگی عوامل روانشناختی است.

افسردگی و احتمال خودکشی چگونه از بروز خودکشی جلوگیری کنیم؟
احساس بی نظمی و ناامیدی در فرد
دکتر نوربلا اختلالات شخصیتی و اسکیزوفرنی را در میان دیگر موارد خودکشی بیان کرد و گفت که یکی از عوامل مهم دیگر، خودکشی، احساس بی نظمی و ناامیدی در فرد است.

در حال حاضر بیست و سه و چهل و چهار درصد جمعیت این کشور دارای یک سندرم روانشناسی هستند و افزودند که افراد پانزده تا بیست و چهار ساله ها و حتی کسانی که بیش از شصت و پنج سال دارند بیشتر به خودکشی فکر می کنند، در برخی موارد به دلیل تنهایی و افراد بیکار در فکر از خودکشی هستند.

به پزشک برای سایر بیماری ها رایج است، اما با اشاره به بیماران مبتلا به اختلالات روانی که به پزشک مربوط می شود، مربوط به یکسان است.

این باعث نمی شود که بیمار دچار یک پزشک شود و در نهایت منجر به خودکشی شود.

وی تاکید کرد که مسائل اجتماعی می تواند علت مشکلات روانی در افراد باشد، تاکید بر نیاز به یک محیط اجتماعی با امید، سرزندگی و تنوع برای کاهش میزان خودکشی مهم است.

بازتاب خودکشی در رسانه ها به عنوان یک نگرانی برای حل آسیب است ، مشکل اصلی ما این است که دلایل و امکان دسترسی به شرایط زندگی سخت و شدید را نمی دانیم.

افزایش فقر شهری و احتمال خودکشی
افزایش فقر شهری و افزایش نفوذ فقرا در دهه های اخیر در کشور افزایش یافته است، اجاره در ایران موجب شده است که شرایط جامعه بسیار دوقطبی باشد و اقلیت غنی افسانه ای و اکثریت محروم از تسهیلات در تجزیه و تحلیل آسیب شناسی به خودکشی فکر کنند و باید از حاشیه نشینی و سکونت غیر رسمی تحلیلی انجام شود.

این آسیب اجتماعی در این موارد رایج است، در حالی که اضطراب، استرس و ناراحتی در جامعه رو به وخامت می رود و خودکشی از این مسائل خارج می شود.

انتشار این خبرها باید همه مسائل را در نظر بگیرد و سلامت روان مردم را در نظر بگیرد، با اشاره به انتشار گسترده ای از خودکشی اخیر در رسانه ها.

اخبار خودکشی هرگز نباید با یک تیتر بزرگ منتشر شود و عکس از صحنه خودکشی در رسانه ها نباید منتشر شود، به خصوص اگر خودکشی مربوط به افراد مشهور باشد، و افزود که باید در یک اپیدمی ایدئولوژی خودکشی را رسانه ای نکرد.

خودکشی یکی از مهمترین مسائل اجتماعی است، خودکشی علل مختلفی دارد و نمی توان گفت که تنها افسردگی به آن منجر شده است، زیرا مسائل پیچیده مانند فقر، استرس اجتماعی، استرس و اضطراب همچنین می تواند عوامل افسردگی منجر به خودکشی شود.

منبع:کانون مشاوران ایران-افسردگی و احتمال خودکشی / چگونه از بروز خودکشی جلوگیری کنیم؟

تحول موضوعات جنسی در کودکان (۳ تا ۷ سالگی)

غریزه ی جنسی یکی از غرایز پرقدرت بشر است که اگر برای مهار و هدایت آن به موقع اقدام نشود و از راه صحیح تعدیل نگردد، زمام اختیار آدمی را به دست خواهد گرفت و چون طوفانی سرکش، او را به منجلاب و فساد و تباهی خواهد کشاند (علی مردانی، ۱۳۸۶). غریزه ی جنسی از لحظه ی تولد در نهاد فرد وجود دارد. ارضای غریزه ی جنسی بر اثر لذتی که به دنبال دارد، کودک و نوجوان را به خود مشغول می دارد. تلاش برای ارضای درست و مناسب این غریزه نه تنها مذموم نیست بلکه بسیار نیکو و پسندیده نیز هست اما باید از طریق آموزش صحیح، کنترل و هدایت شود، بدین منظور آشنایی با ویژگی های جنسی کودکان در سنین مختلف ضروری است. در این مقاله سعی شده است تحول مسائل جنسی در دوره های مختلف رشدی کودک (۳ تا ۷ سالگی) مورد بحث قرار داده شود.

از هنگام تولد تا ۳ سالگی کودک بیش از سنین دیگر سعی دارد با اندام حسی خود به کشف جهان برآید، در این سنین رفتارهای جنسی کودک ویژگی های خاصی را داراست:

نسبت به اعضای مختلف بدن خود کنجکاو می‌شود و در صدد کشف آن‌ها بر می‌آید .
از لمس کردن آلت تناسلی خود لذت می‌برد (توجه داشته باشید که لذت کودک ۳-۲ ساله ، با لذت جنسی تفاوت دارد).
به راحتی و بدون هیچ‌گونه خجالت و شرمساری درباره‌ی اعضای بدن خود صحبت می‌کند .
قادر به صحبت با دیگران و درک گفته‌های آنان است . می‌توان نام اعضای بدنش را به او یاد داد . مادر و پدر می‌توانند به منظور کمک به کودکان خردسال (تا ۳ سالگی) و رشد ویژگی‌های جنسی سالم در آنان به نکات آموزشی زیر دقت کنند :
۱- درباره‌ی اعضای مختلف بدن و کارکرد هر یک ، توضیحات ساده و قابل فهمی به کودک بدهید . برای مثال ، دهان و دندان‌ها برای خوردن و جویدن غذا می‌باشد ، چشم‌ها برای دیدن و …

۲- کودک را در آغوش بگیرید و اجازه دهید علاقه و محبت شما را از این طریق درک کند . کودکان نیاز به برقراری تماس‌های جسمانی با والدین و اعضای خانواده‌ی خود دارند .

۳- به تدریج به فرزندتان تفاوت و خصوصی بودن بعضی از اندام‌های بدنش را یاد بدهید . برای مثال ، بینی عضوی از صورت است و دست زدن به آن اشکالی ندارد ، ولی آلت‌تناسلی اندامی خصوصی است و دیگران نباید به آن دست بزنند.

۴- چنان‌چه فرزندتان با کودک غیر هم‌جنس خودش بازی می‌کند و متوجه‌ی تفاوت جنسی خودش با او می‌گردد ، سعی کنید تفاوت دختر و پسر را خیلی ساده و راحت برایش توضیح دهید .

۵- به کودک یاد بدهید که اگر کودک دیگری قصد داشت آلت تناسلی او را ببیند ، با مخالفت کردن و گفتن این‌که: “این قسمت از بدن من کاملا خصوصی است” ، مانع از انجام این کار شود .

۶- چنان‌چه فرزند خردسالتان درباره‌ی حاملگی سوالی پرسید ؛ سعی کنید با ساده‌ترین عبارات و جملات جواب او را بدهید .

۷- سعی کنید هنگامی که درباره‌ی اعضای بدن – اعم از سر ، دست ، پا و آلت تناسلی صحبت می‌کنید، احساس گناه، شرمساری و خجالت نداشته باشید.

سن ۳-۶ سالگی:

کودک در ۳ تا ۵ سالگی نسبت به خصوصیات جسمانی خود و تفاو تهای جنسی دختر و پسر کنجکاو است و کنجکاوی او صرفاً جنبه ی شناختی و کشف دارد. نوع پرسش های کودک معمو لاً در مورد آفرینش خود، کیفیت پیدایش و چگونگی به دنیا آمدن خود است، سوال هایی از قبیل مرا از کجا اوردی یا نوزاد از کجا می اید، و من کجا بوده ام. این سوال های آنان طبیعی و عادی است. دید کودک درباره ی بدن خود و همسالان، مانند دید والدین نیست؛ از این رو در پاسخ به این پرسش ها هم همواره باید به این نکته توجه داشت که روند آموزشی کودک باید تدریجی باشد و نباید هم هی جزئیات را یکباره در اختیار او گذاشت. پاسخ پرسشها باید کوتاه و ساده باشد (اوحدی، ۱۳۸۰).

در ۶- ۵ سالگی فعالیت هورمو نهای جنسی کم است؛ در ۷ سالگی، پسران نسبت به دختران ابراز علاقه می کنند اما این ابراز علاقه جنبه ی دوستی دارد نه جنبه ی جنسی. گاهی کودکان به هنگام استحمام، توالت یا تعویض لباس به بدن خود نگاه می کنند یا برای کنجکاوی آلت تناسلی خود را دس تکاری م یکنند. این رفتار گاهی به جهت مشکلات جنسی خشکی پوست آلت یا خارش یا سوزش آن است. در مواردی اضطراب، باعث این رفتار می شود و از این راه، کودک کسب آرامش می کند. به طور کلی، این رفتار هنگام استحمام، بازیگوشی، خستگی، بی حوصلگی، هنگام حرکت در خودرو، و هنگام مطالعه (در سنین تحصیل) بیشتر وجود دارد. در این گونه موارد، والدین باید خو نسردی خود را حفظ کنند و کودک را از این گونه رفتار بازدارند.

منبع:کانون مشاوران ایران-تحول موضوعات جنسی در کودکان (۳ تا ۷ سالگی)

اختلالات خوردن در کودکان، درمان اختلالات خوردن، درمان ترس از غذا خوردن در کودکان امری عادی است و در اکثر اوقات والدین این مشکلات را به آرامی رفع می کنند. اما بعضی اوقات شدت اختلالات به اندازه ای است که از نظر بالینی از اهمیت زیادی پیدا می کند و باید به آن توجه کرد. به طور کلی اختلال های زیادی در زمینه غذا خوردن و غذا دادن به کودکان گزارش می شود، از جمله این اختلال ها می توان به نشخوار شیرخوارگی، مشکلات جویدن، هرزه خواری، تاخیر در غذا خوردن، پرخوری، رفتارهای ناراحت کننده در هنگام صرف غذا و عادت های عجیب در خوردن اشاره کرد.

اختلالات خوردن در کودکان چیست؟
اختلالات خوردن فقط مربوط به غذا نیست، بلکه بیماری های روانی جدی و پیچیده ای است که بر افراد در هر سن، جنسیت، قومیت و پیشینه تأثیر می گذارند و هم از نظر جسمی و هم از نظر عاطفی می تواند آسیب جدی ایجاد کند و بالاترین میزان مرگ و میر را در بین هر بیماری روانی دارد. از نظر آماری، اختلالات خوردن، زنان را بیشتر از مردان تحت تاثیر قرار می دهد و علائم اولیه می تواند زمانی که کودک ۸ ساله یا کوچکتر است شروع شود. از زمان قرنطینه، تعداد کودکان مبتلا به اختلالات خوردن و سایر مشکلات سلامت روان به طور چشمگیری افزایش یافته است.

پیشنهاد مشاور: اختلال تغذیه دختران : چرا دختران بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرند؟

اختلالات خوردن می تواند زندگی کودک را تحت الشعاع قرار داده، تأثیر زیادی بر زندگی آن ها در خانه، مدرسه و اجتماع داشته و در عین حال زندگی کل خانواده را نیز تحت تأثیر قرار دهد. مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با کادری ماهر به کودک و نوجوان شما کمک می کند تا با موفقیت اختلالات خوردن را پشت سر گذاشته و با سلامت کامل جسمی و روانی مراحل رشد را طی کند.

اختلالات خوردن در کودکان
انواع
۱. بی اشتهایی
وضعیتی که در آن کودک به دلیل ترس شدید و غیرمنطقی از چاق شدن از خوردن کالری کافی امتناع می کند. بی اشتهایی عصبی معمولا در سنین نوجوانی شروع می شود. از آنجایی که کودکان مبتلا به بی اشتهایی اغلب در مدرسه خوب عمل می کنند و محبوب هستند، برای والدین و سایر بزرگسالان دشوار است که متوجه وجود مشکل شوند. ابتلا دختران به بی اشتهایی عصبی بسیار بیشتر از پسران است، اما این می تواند تا حدی به این دلیل باشد که تشخیص بی اشتهایی در پسران دشوارتر است. علائم این اختلال شامل موارد زیر می باشد:

کاهش وزن شدید
وزن بسیار کمتر از حد طبیعی
ترس شدید و غیر طبیعی از چاق شدن
امتناع از خوردن غذا در اندازه معمول
استفراغ عمدی یا استفاده از ملین ها
ورزش بیش از حد
ناخن های ضعیف یا ریزش مو
یبوست
قاعدگی نامنظم
۲. هرزه خواری

هرزه خواری به خوردن مداوم مواد ناخوشایند مانند: خاک رس، کاغذ و… اشاره دارد. اکثر کودکان در اولین سال زندگی، چیزهای زیادی را به داخل دهان خود وارد می کنند، زیرا این راهی است که با آن اطراف خود را می‌شناسند. اما آنان در سال های آینده، راه ای دیگر از کشف محیط را یاد می گیرند و چیزهای خوراکی و غیر خوراکی را از هم تشخیص می دهند. درنتیجه تشخیص اختلال عادت به خوردن خوراکی ها هنگامی رخ می دهد که خوردن این چیزها بعد از سن ۱ و ۲ سالگی نیز ادامه پیدا می کند.

منبع:کانون مشاوران ایران-اختلالات خوردن در کودکان

زمانی تلفن همراه یک وسیله ی لوکس منحصر برای ثروتمندان یا وسیله ی مورد استفاده برای والدین بود، اما از یک زمانی به بعد این مسئله که کودکان نیز یک گوشی تلفن همراه داشته باشند امری عادی شده است. کودکان نوپا و بچه های کوچک با گوشی تلفن همراه و تبلت آشنا می شوند و به وسیله ی آن می توانند شوهای تلویزیونی مورد علاقه شان را تماشا کنند، به موسیقی گوش دهند و با آن بازی کنند. ولی دلیلی وجود ندارد که کودکان در سنین پایین با این قبیل

ابزار اشنا شوند و یا پیش از انکه ضروری باشد به انها یک گوشی شخصی داده شود.

زمانی که بچه ها انقدر کوچک هستند که باید همواره تحت نظارت باشند، آنها به موبایل نیازی ندارند. این مسئله روشن به نظر می آید که در تکنولوژی موبایل در اصل برای ارتباط با دیگران ابداع شده است. کودک برای تماشای شوهای تلویزیونی و بازی کردن به موبایل نیاز ندارد. استفاده از وسایل الکترونیکی برای بچه ها در سنین خاصی بر روی رشد و سطح توجه آنها تاثیر می گذارد. هیچ دلیل برای اینکه کودکان برای خودشان موبایلی داشته باشند که همیشه در دسترس باشند وجود ندارد. شما می توانید گوشی را پیش خود نگه دارید و زمانی که کودک باید به شما تلفن بزند و یا از او خبردار شوید گوشی را در اختیار او بگذارید.

زمانی که فرزند شما سنین بلوغ را پشت سر گذاشته مثلا در حدود پانزده سالگی، مطمئنا باید گوشی همراه داشته باشد حداقل یک گوشی برای تماس های اضطراری باشد نه حتما یک گوشی هوشمند که نوجوانان همه خواهان ان هستند.

این زمانی است که فرزند شما به اندازه کافی استقلال و جسارت دارد که به تنهایی و یا با دوستانش بیرون برود و زمانیست که کودک به ارتباط نیاز دارد. این بدین معنی نیست که نباید هیچ قانونی در رابطه با این وسیله وجود نداشته باشد. به فرزند خود اجازه ندهید همان سطح دسترسی که شما به گوشی موبایل دارید به همان مقدار به موبایل دسترسی داشته باشد.

بنابراین زمانی که یک گوشی موبایل در اختیار فرزند خود می گذارید نیاز است که یک سری محدودیت ها برای استفاده از آن برای او قائل شوید. این مسئله می تواند در مورد این باشد که کودکان برای چه کاری از تلفن همراه استفاده کنند و چه زمانی اجازه استفاده از آن را دارند. تمام گوشی های نوجوانان هوشمند هستند و مجهز به اینترنت بنابراین تمامی نوجوانان دسترسی وسیع بع گستره اینترنت از گوشی های خود خواهند داشت. نمی توانیم خود را گول بزنیم و با محدودیت های ظاهری تصور کنیم نوجوان را محصور نگه داشته ایم. بهتر است بدین منظور روی اگاه کردن نوجوانان سرمایه گذاری کنیم. به عنوان یک والد، این مسئله به شما بستگی دارد که تشخیص دهید که چه زمانی برای کودک خود تلفن همراه بخرید. یک موبایل مشترک با اعضای خانواده یا با خواهر و برادر بزرگتر گاهی می تواند یک راه حل خوب باشد. بلوغ کودک خود و به کار گیری قوانین را در او در نظر بگیرید.

منبع:کانون مشاوران ایران-چه زمانی برای فرزندم تلفن همراه بخرم؟